Próba charakteru - AoKise

Hej~
Dzisiaj obiecana AoKisia. To jest miniaturka, prawie drabble, miało być dłuższe, no ale nie wyszło, i... Za cholerę nie umiem dawać ograniczeń wiekowych, może dlatego że sama jestem nieco za młoda na gejozę ;-;. Więc, tu jest troszkę seksów (ale bez opisów, na to przyjdzie czas kiedy indziej XD) i odrobinkę przekleństw, i... Eee, nic niebezpiecznego poza tym chyba nie ma .-. Generalnie nie przepadam za tym shipem, ale pomysł na tego shota wpadł mi do głowy już jakiś czas temu i mnie prześladował, więc napisałam. I wczoraj mało brakowało a dodałabym to do maila do nauczycielki od dodatkowego polskiego, jeżu, to byłaby masakra, dobrze że tego nie zrobiłam. No to ten. Indżoj.
*

Aomine siedział na krześle i wcale nie był zdekoncentrowany. Nie, wcale nie. Po prostu wyjął ten zeszyt z pracami domowymi, bo akurat zachciało mu się odrobić japoński! Tak, po raz pierwszy w tym roku! Kiedyś trzeba zacząć, prawda? To wcale nie tak, że usiłował jakkolwiek odwrócić swoją uwagę. Odwrócić uwagę od Kise, który siedział na środku salonu z telefonem w ręce. I którego jedynym strojem był krótki, biały ręczniczek, którym owinął się w pasie, żeby nie było zupełnie nieprzyzwoicie. Obcisły ręczniczek, bardziej eksponujący to, co było pod spodem, niż je zasłania… Co go to obchodzi?! Jest zajęty swoim wypracowaniem! Zaraz, a o czym on właściwie ma pisać?

                Dlaczego nie mogło być jak zawsze? Wracał sobie po siedmiu godzinach nicnierobienia do domu… Domu Kise, uściślijmy, aby trochę z nim posiedzieć, poudawać, że odrabia się lekcje, pogadać, eee, poobmacywać… No tak, w każdym razie jak zawsze, spodziewał się, że on już tam będzie, z wesołym okrzykiem „Aominecchi! Przyszedłeś!” na ustach, ale, do kurwy nędzy, nie w samym ręczniczku! W momencie, w którym Daiki zatrzymał się, zszokowany niespodziewanym widokiem, jego partner powiedział coś w rodzaju:

-No, Aominecchi, to będzie taka próba dla ciebie. Próba charakteru. Ja przez godzinę będę sobie był, tak, jak jestem, a ty nawet mnie nie dotkniesz. Jeżeli ci się uda, nagrodzę cię… W specjalny sposób. No wiesz. Idealny seks. I nie protestuj! Tym razem ja dowodzę.

I faktycznie, protesty na nic się nie zdały. Nie to, że Kise się obraził – on usiadłby na środku korytarza i zacząłby płakać, gdyby tak było. Po prostu coś mu odpieprzyło. Tylko że ani trochę nie ułatwiał Aomine tej kretyńskiej próby! Pomijając niemal całkowity brak stroju Ryoty, przez pierwsze kilka minut on łaził za nim, szepcząc „Aominecchi… Aominecchi…”, a kiedy ten usiadł, zaczął po kociemu ocierać się o jego krzesło. Uważając oczywiście, żeby go nie dotknąć. Teraz po prostu siedział w telefonie i seksownie wyglądał. Cholernie seksownie. Ciemnoskóry spojrzał na zegar i, po chwili skomplikowanych obliczeń, zorientował się, że minęło dwanaście minut. DOPIERO?! Czuł się, jakby to trwało już godzinami. Dosyć! Odwróć swoją uwagę i skup się na pracy. Co to on właśnie…

                Oczywiście, nie to, że był seksoholikiem. Nie robili tego codziennie i żył. To raczej kwestia tego, że był uzależniony od Kise. Tak – Daiki, mimo bycia egoistycznym dupkiem, czego sam był doskonale świadom, naprawdę kochał swojego partnera. Nie musiał mu tego mówić, bo przecież wiedział, prawda? I wbrew pozorom, nie chodziło tylko o jego zgrabny tyłek i uroczą twarz. Chociaż o to też, oczywiście. Po prostu lubił w nim, że był taki… Taki… Kurwa, co go tak wzięło na romantyzmy? Kochał i już. I pragnął. Teraz.

Piętnaście minut.

                Aomine wstał z krzesła i podszedł do mniejszego chłopaka od tyłu. Ten oczywiście się zorientował, ale udawał nieświadomego do momentu, w którym tamten położył ręce na jego ramionach.

-Aominecchi! Co ty robisz? Jeszcze nie minęła godzina! – spojrzał na niego z udawanym wyrzutem.

-Trudno-stwierdził, wsuwając palce pod koszulkę blondyna. Ten jęknął. –Nie muszę czekać godziny na idealny seks, skoro mogę sobie go wziąć teraz, no nie?

-Aominecchi, to… Nna, zostaw, uch… To oszustwo!

-Nie narzekaj. Tobie też będzie dobrze, więc w czym problem?

-Aominecchi, może chociaż… Nie, haa, w salonie?

-…

-Nie? Okej.

***

Kise uśmiechnął się do siebie, patrząc na partnera rozwalonego na łóżku, gdzie w końcu się przenieśli. Czyli wreszcie to udowodnił.

Teraz był już pewien, że Aominecchi absolutnie nie jest w stanie mu się oprzeć. 

*

Kise, ty kusicielko.

;-;